مسافر کوچولو رسید!

پسر قشنگم سلام!

بیش از 10 روزه که نتونستم بیام و وبلاگتو به روز کنم! دلیلشم واضحه! آخه یه مسافر کوچولو که نه ماه منتظرش بودیم بالاخره 5 بهمن 1393 ساعت 11 شب قدم به این دنیا گذاشت. خدا رو شکر که صحیح و سالم رسیدی! تا وضعیت مامان ثابت بشه شما رو بهم نشون ندادن! وقتی مامای مهربون تو رو گذاشت کنار من انگار که دنیا رو بهم دادن! وقتی داشتی شیر میخوردی خودم تو گوشت اذان گفتم و برات 4 قل خوندم. جای بابایی خالی بود.

میدونی کیا تو اتاق انتظار منتظرت بودن؟ بابایی، پدرجون، مادرجون، زن دایی، دایی ها و خاله فرزانه! وقتی ما رو دیدن خیلی ذوق کردن. منم از اینکه همه بودن خیلی خوشحال بودم. توی بخش بابایی کامت رو با خاک کربلا گرفت و بعد تو گوشت اذان و اقامه گفت! حدود ساعت 1 شب همه رفتن و مادر جون پیش من و شما موند. شما خیلی پسر خوبی بودی و اصلا اذیتم نکردی تو بیمارستان. اما امان از دختر کوچولوی هم اتاقی که تا صبح گریه کرد. حدود ساعت 11 صبح بعد از اینکه واکسن ها زده شد و چک آپ شدی بهمون اجازه دادن که بریم خونه! بابایی اومد دنبالمون! کوچولوی من همه میگن شبیه بابایی هستی، باید منتظر بود و دید!